Bij zijn overlijden in 2005 liet Max Velthuijs veertien nieuwe avonturen achter over Kikker, bedoeld voor een animatieserie. Deze avonturen worden door Leopold uitgebracht in de reeks ‘Kikker en Vriendjes’. Dit boekje is er één van. Kikker en zijn vriendjes houden een slaapfeestje bij Varkentje. Ze doen spelletjes, houden een kussengevecht, Haas leest voor, ... Ze proberen om ter langst wakker te blijven en ’s morgens eten ze pannenkoeken. Deze prentenboeken zijn afgeleiden van de animatiereeks, en dat zie en voel je in alles: de figuurtjes en de omgeving, het ziet er hetzelfde uit, en toch klopt het niet helemaal. Het is te steriel, te glad, te vlak, te statisch. De dieren zien eruit als tekenfilmfiguurtjes. Vooral Kikker lijkt anders: zijn nek is langer, en er spreekt veel minder emotie uit zijn gezicht. Bovendien is dit gewoon een situatieschets, en de verhalen van de hand van Max Velthuijs waren zoveel meer. Niet alleen de enkele pennentrekken waarmee Max Velthuijs zoveel emotie kon leggen in het gezicht van Kikker en co, maar ook het filosofisch aspect van de verhaaltjes ontbreken. Ogenschijnlijk is het hetzelfde. In de details wordt het echter al snel duidelijk dat de hand van de meester ontbreekt. In deze nieuwe Kikkerverhalen is de stem van Max Velthuijs nog aanwezig, maar ze klinkt wel erg vaag.