Dit groot formaat non-fictie prentenboek toont je de cyclus van één jaar in het leven van de grootste pinguïnsoort op onze aarde: de keizerpinguïns op Antarctica. In een voorwoord wordt er meer verteld over hoe satellietbeelden worden gebruikt om pinguïnbroedplaatsen in kaart te brengen. En welke gevaren er voor keizerpinguïns schuilen in de klimaatverandering. Nicola Davies schreef op een beeldende manier over een jaar in het leven van de keizerspinguïns, specifiek de pinguïnkolonie op Halley Bay. In de beknopte tekst wordt heel verhalend geschreven. Zinnen zoals “het zee-ijs, dat door de bittere kou tegen de kust opkruipt” is maar één van de prachtige zinnen die je zal tegenkomen.

De mooie tekst wordt nog meer tot leven gebracht door de samenwerking met illustrator Catherine Rayner. Haar roze-oranje zonsopgangen, schuimende golven en zelfs het grijze winterduister brengen dit barre Antarctica tot leven. Ze maken duidelijk hoe bar de situatie kan zijn, zonder te duister te zijn. Op veel bladzijden geeft ze hoopvolle en hartverwarmende invulling van deze koude, witte wereld. Rayner ken je misschien al van Krrrr... okodil! of Vijf Beren. Nicole Davies is een Engelse zoöloog en schrijver.

Naast de informatie over het leven van de keizerpinguïns, wordt ook de rol die de klimaatopwarming speelt – het dunner wordende zee-ijs – duidelijk belicht. Een prachtig non-fictie boek dat er in slaagt om heel verhalend informatie over te brengen, ingebed in een kunstig vormgegeven boek.

In het nawoord lees je wat er echt gebeurd is in Halley Bay. En wat er gebeurde met de pinguïnkolonie die daar woonde. En als je je afvraagt wat je hier nu zelf aan kan doen? Lees dan vooral door tot het einde van het boek.