Bleekscheet was een verschrikkelijk slappe piraat. Hij werd voortdurend uitgelachen en beroofd door de andere piraten. Tot op een dag het ene ongeluk na het andere gebeurde. Niet alleen de pech stapelde zich op (vogelpoep in zijn oog, met zijn voet vast geraken in een houten emmer, …) maar ook de boosheid. Toen er ook nog smerig zeewier aan zijn kin bleef plakken was Bleekscheet zo woedend dat Roodbaard, die net aan boord was geklommen om hem te beroven, gillend van angst in het water dook. Bleekscheet hield het zeewier, het ooglapje en de emmer binnen handbereik. Ook al stond hij nu bekend als de verschrikkelijke piraat, je wist maar nooit wie er aan boord zou klauteren … Een amusant stapelverhaal. De ongelukjes stapelen zich op en de boosheid escaleert en zorgt voor een leuke wending in het verhaal en in het leven van kapitein Bleekscheet. Het suggestieve einde laat de lezer een beetje verbouwereerd achter. De tekeningen van Leo Timmers dragen onmiskenbaar zijn signatuur, al vind ik hier het kleurgebruik te fel, te schel. Ook in de tekstlay-out werden knipoogjes naar piraten gegeven (stukjes tekst op perkament). Een aardig voorleesboek.