Een prentenboek om bij weg te dromen. Een vogeltje voelt zich nietig en alleen in deze grote wereld. Een vogelverschrikker ontfermt zich over het kleine vogeltje. Hij zorgt voor haar, altijd … Er groeit een innige vriendschap tussen hen. Hij leert haar vliegen en geeft haar zo vleugels. In deze symboliek biedt hij het vogeltje het vertrouwen om die grote wereld tegemoet te vliegen. Maar deze vriendschap wordt niet gedeeld door de andere vogelverschrikkers. Hij moet gehoorzamen, hij moet iets doen dat niet strookt met zijn innerlijke. Hij voelt er zich triest en eenzaam door. Maar dan wordt ook hij verrast. Alle vogels samen hebben grote vleugels gemaakt. Zijn geluk kan niet op als hij samen met het vogeltje wegvliegt, gedragen door de wind.

Tekst en illustraties vormen een poëtisch geheel. De tekst is mooi, eenvoudig en heel gevat. De schrijver kan subtiel met weinig woorden de juiste sfeer oproepen. De gedachten zijn zo puur en geven weer dat geluk er alleen kan zijn als je luistert naar je eigen stem. Het is prachtig om ‘de zin in het leven’ in dergelijke eenvoudige taal zo gevoelig te verwoorden. De illustraties zijn bijzonder mooi. Tegen een sobere achtergrond zijn het net schilderijtjes. De kleuren zijn opvallend harmonieus, de vogelverschrikkers en de vogels zijn heel expressief en krachtig getekend.

Een mooi verhaal over innige vriendschap en de betekenis van er rotsvast voor elkaar te zijn. Dit is poëzie met een diepere symbolische betekenis over liefde, vriendschap en zorgen voor elkaar. Dit prentenboek kan een interessante aanzet vormen om met kinderen te filosoferen over vriendschap, geluk en keuzes maken in het leven.