Jij bent alle liefde

Jij bent alle liefde start in een treurige zwart-witwereld waar een meisje opgesloten zit in haar huis. Ze komt de flat nooit uit, maar droomt er wel van. Dus vouwt ze telkens, uit blauw papier, een vogeltje, en gooit het uit het raam. En iedere keer hoopt ze dat het vogeltje zou beginnen vliegen. Wanneer er plots toch eentje vliegt, springt ze door het raam – en landt op de grote hoop papieren vogels onder het raam. Ze loopt het vogeltje achterna, en zo ook het avontuur. In de buitenwereld komt ze een jongen tegen, die mee komt op haar reis door de wereld. Ze worden opgepikt door een machinist, en samen reizen ze naar het einde van de wereld, nog steeds het blauwe vogeltje achterna. De grauwe, zwart-witte wereld ontvouwt zich langzaam maar zeker tot een kleurige oase.

In dit boek ontplooit zich een zacht kabbelend, warm verhaal vol vriendschap en filosofische overpeinzingen. Kinderen die genieten van zachtheid in een wereld waar alles flashy en springend moet zijn, zullen zeker de rust vinden die het boek uitstraalt. Toch is het nooit saai: het boek dwarrelt met je mee doorheen het bijzondere verhaal van de twee kinderen. Het verhaal kan voor sommige kinderen misschien te verwarrend zijn, of te weinig concreet: veel context moet je tussen de lijnen lezen, of lees je, handgeschreven, in de illustraties. Dat maakt het boek er zeker kunstiger op, maar niet gemakkelijker om te lezen.

De illustraties zijn magnifiek: met weinig meer dan wat zwart, blauw en rood, schept Gitte Vancoillie een duistere, maar toch herkenbare wereld; naarmate het verhaal vordert, krijgt alles kleur. De lezer-kijker lijkt wat meer ademruimte te krijgen, maar dat is maar voor even: het verhaal grijpt je verder in een beklemmende omhelzing, en krijgt je in haar macht. Het duo Meneer Zee-Vancoillie werkt voor dit boek fenomenaal, en ze weten de moeilijke lijn te bewandelen tussen vaagheid-directheid, illustratie-poëzie, licht-donker, verhalend-dromerig ... Jij bent alle liefde bekent op het einde weinig kleur (pun very much intended), en laat ruimte voor een lange stilte en misschien een filosofisch gesprek. 

Wanneer het verhaal en de illustraties zijn juiste doelpubliek weet vinden, weet ik zeker dat het een boek is dat gekoesterd wordt en lang zal nazinderen. Knap.