Gijs kan niet slapen want hij hoort een vreemd geluid. Wanneer hij zijn vader roept, wordt het snel duidelijk dat papa banger is dan zoonlief. Onmiddellijk schakelt hij externe hulp in en belt Jan, de Onderjebedkijkman (met hulpje). Voor vijf euro komen ze met veel toeters en bellen het vreemde geluid weghalen. Bedoeling is dat “tik tik krrrrr” ook nog naar de maan geschoten wordt, maar de lancering mislukt, waardoor Gijs ontdekt wie “tik tik krrrr” eigenlijk is. Het hele gedoe is een maat voor niets geweest, want het is Gijs die iedereen gerust kan stellen.

Een eenvoudige verhaallijn die gemakkelijk te volgen is door jonge kinderen. Er zijn al een heleboel boekjes verschenen over kinderen die niet durven te slapen. Dat de angst deze keer vooral door de volwassenen overgenomen wordt is al wat origineler. Voor bange slapers zal het wel eens leuk zijn om hun angst serieus genomen te zien worden. Leuk ook dat de jongste uit het verhaal uiteindelijk ook nog wel moedig is en zijn vader geruststelt. Op deze manier ziet de lezer misschien ook in dat een klein geluidje helemaal zo erg niet is.  De illustraties hebben een humoristisch karakter en zijn aangenaam om naar te kijken. Ze vullen de tekst goed aan.  Zelf was ik meer fan van de minder gevulde bladzijden. Zeker wanneer Jan de Onderjebedkijkman mee komt spelen worden de illustraties een heel stuk drukker.  De veranderingen van lettertype hebben weinig nut, maar storen ook niet. Een oké voorleesverhaaltje, maar blijven hangen doet het niet echt.