Ivoren maan

Bolt is met Ivoren maan aan haar tweede werk toe. Het moet gezegd: het boek met prachtige kaft springt in het oog en nodigt uit om vastgenomen te worden.

Jan en Juno ontmoeten elkaar op het vliegtuig richting Zuid-Afrika. Meer dan een babbel en toch wat interesse in Juno van Jan zit er niet in. Juno vindt Jan immers arrogant en zijn gekregen telefoonnummer verwijdert ze dan ook snel na aankomst. De lezer volgt het verhaal afwisselend door de ogen van Juno en Jan. De hoofdstukken krijgen hun naam als titel. Juno gaat een tijd bij haar oudere zus, Leto logeren. Leto is dierenarts en probeert dieren te redden van stropers. Thuis gaat het niet goed met hun zieke vader. Jan is onderweg naar zijn oom. Hij is thuis weggestuurd omdat hij in een dronken bui een jachtongeval kreeg. Zijn vader is er zo boos om dat hij even niets meer met hem te maken wilt hebben. Jan logeert bij zijn oom, die een hunting farm runt. Juno en Jan waren op zoek naar rust in Zuid-Afrika, maar hun verblijf is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.

Er schuilt een enorme tegenstelling tussen de twee hoofdpersonages. Toch voel je al van hoofdstuk 1 dat ze vroeg of laat elkaar weer zullen tegenkomen. In de eerste helft van het boek volgen we het verhaal van de twee apart. Iets over de helft start het deel waarin ze elkaar noodgedwongen terug tegen het lijf lopen. Het is ook in dat tweede deel dat er overgegaan wordt tot meer actie en spanning en (natuurlijk) ook een vleugje romantiek. In de eerste helft werd er vooral veel beschreven, het verhaal kabbelde rustig voort. Je waande je helemaal in Zuid-Afrika. Beetje bij beetje kwam je meer te weten over het “geheim” dat zowel Juno als Jan meedraagt. Na een sterke start raakte het boek me daar even kwijt omdat ik het wat langdradig begon te vinden. Het tweede deel maakte veel goed. Het slot had weer wat sterker gemogen.

De auteur schrijft in duidelijke zinnen. Af en toe zat er een hapering in het taalgebruik, maar echt storend was dat niet. De hoofdverhaallijn was prima te volgen. Een aantal nevenverhaallijnen hadden in mijn ogen beter uitgewerkt of weggelaten mogen worden. Ik denk dan o.a. aan het verstoten van de oom wegens zijn geaardheid, de Ubuntu filosofie, maar ook aan de zorg voor de zieke vader van Juno en Leto en de vragen die Juno zich daarover stelt. Het boek leest vlot en door de afwisseling Juno / Jan wil je steeds doorlezen. Grote klifhangers zijn er niet echt, maar je wordt toch genoeg geprikkeld om steeds meer te weten te willen komen.

Knap hoe Bolt de lezer meeneemt in de twee werelden: die van de jagers en stropers aan de ene kant, maar ook die van de dierenartsen en de rangers aan de andere kant. Een verhaal met een boodschap, met veel aandacht voor feiten maar zonder te belerend te zijn. De gruweldaden, de bedreigingen en het gevaar voor eigen leven kunnen je niet onberoerd laten.