Kaatje geeft een verjaardagsfeestje. Op het eerste zicht lijkt dit een alledaags gebeuren, maar met een broer als Martijn is een feestje geven niet zo gemakkelijk als het lijkt. Martijn heeft autisme en dat brengt soms beperkingen met zich mee. Die beperkingen komen in het boek goed naar voren. Je voelt hoe voor ons evidente beeldspraak de wereld voor een kind met autisme soms onbegrijpbaar maakt ("Jullie zijn net een groepje kwebbelende eendjes"). Of hoe belangrijk details kunnen zijn (zoals rode schoenen) en hoe moeilijk sociale contacten kunnen zijn, omwille van een complexiteit die wij amper opmerken. Aan de voorbeelden wordt achteraan in het boek een korte duiding gegeven. Er wordt een beknopt, maar vrij volledig beeld gegeven van wat autisme kan inhouden. Wanneer we los van de inhoud kijken naar het verhaal, dan valt op dat het vrij sec is verteld. Dit zorgt voor een zekere afstandelijkheid, maar maakt het boekje misschien wel leesbaar (en zeker herkenbaar) voor kinderen met autisme zelf. Minpunt zijn de prenten, die hoekig en weinig sprekend zijn en al zeker niet tot de verbeelding spreken. En wanneer er sprake is van een vriend met een rode trui en rode sportschoenen, had dat ook wel zo op de prent (en op de cover) mogen staan in plaats van het onbestemde bruin-oranje. Wanneer we het geheel bekijken, lijkt dit een vrij geslaagd boek, zeker wat het opzet betreft dan. Natuurlijk blijft het een verhaal van één kind met autisme, terwijl er duizenden en meer verhalen zijn. Maar zolang het kind in dit boek niet als prototype van een kind met autisme wordt naar voren geschoven, lijkt me dat geen probleem.