Na een traumatische ervaring als kleuter vlucht Ronja in een andere persoonlijkheid. In haar pubertijd ontwikkelt ze bovendien een eetstoornis en begint ze zichzelf te verwonden. Omdat Ronja steeds meer in de knoop geraakt met zichzelf en haar moeder machteloos toekijkt, mag ze voor een paar weken naar haar tante in Zwitserland, de enige plek waar Ronja zich relatief goed voelt. Wanneer Ronja op haar omzwervingen in de bergen op een verwilderde jongen botst, raakt ze geobsedeerd door hem.

Een dissociatieve identiteitsstoornis, en een eetstoornis, en automutilatie is wel erg veel problemen bij elkaar opgeteld. In nog geen 150 bladzijden, in korte hoofdstukjes met een ruime bladspiegel bovendien. Zo gaat Ronja in geen vijf bladzijden van 'met een vriendin besluiten niets lekkers meer te eten' tot 'met een zakmes in haar been snijden omdat het uithongeren al niet meer voldoet'. Op zich kan het voor jongeren natuurlijk wel interessant zijn daarover te lezen, voor zichzelf of voor mensen in hun omgeving. De afloop in de hulpverlening is realistisch en hoopvol, en de organisaties Tele-Onthaal en Awel zijn ook vermeld voor wie nood heeft aan een gesprek.

Het boek leest vlot: de vraag wat echt is en niet, en wat er in het verleden gebeurd is, zetten je steeds aan verder te lezen. Hoewel Ronja heel wat aan zelfbespiegeling doet en de moeilijke interactie met haar moeder wel aan bod komt, blijf je toch wat op je honger zitten om het allemaal echt te begrijpen.