In Huisje Weltevree neemt Lindsay Temmerman je mee in de wereld van emoties. Daarvoor gebruikt ze een huis als metafoor. Elke kamer is gelinkt aan een gevoel, waaraan ook een kleur gekoppeld wordt.
Levendige Lyn neemt je mee langs alle kamers van haar huis. In elk vertrek voelt ze zich anders. De overgang van het ene naar het andere gevoel gebeurt eerder abrupt en zonder echte aanleiding. De emotie zelf wordt niet altijd benoemd, wel is er steeds een beschrijving op rijm van wat Lyn allemaal voelt of beleeft. Of dat rijm een meerwaarde is, durf ik in twijfel te trekken. Het rijmen om te rijmen vond ik soms echt storend.

Dat de auteur zelf een kleur aan elke emotie geeft, vind ik wat jammer. Dat zou de lezer eigenlijk perfect zelf kunnen invullen. De besproken emoties zijn niet allemaal voor de hand liggend zoals blij, bang of boos: ook rust, jaloezie en eenzaamheid worden aangeraakt. De illustraties zijn niet zo mijn ding maar passen bij het verhaal en verduidelijken de tekst.

Bij het boek hoort een mooi uitgewerkte werkbundel. Die vind je op de website van de uitgeverij of via een QR-code. De lezer wordt uitgenodigd om zelf een huisje Weltevree te maken. Leerkrachten of andere begeleiders kunnen er zeker mee aan de slag.