Georgia rules! Georgia’s superzware rampzalige tienerleven dendert onverminderd voort, al valt er dit keer ook wel enige ernst te bespeuren, met ietwat goede wil toch. Vol spanning telt ze de dagen, uren, minuten en seconden af naar het einde van de week, want dan zal Massimo haar laten weten of hij haar vriendje wil zijn. Maar hij wil helemaal geen vast vriendinnetje. Komt dat door Slome Lindsay, of is er meer aan de hand? Moet ze nu voor Dave Hahaha gaan? Maar die ziet Emma wel zitten, al stuurt hij ook wel dubbelzinnige signalen naar Georgia. Gelukkig is er de club van Azen, want Jas zit met haar hoofd helemaal bij Tom en bij Macbeth, het stuk dat ze op school spelen ... En net als de zaken met Massimo de goede richting uitgaan, ... Als vanouds worstelt Georgia zich door haar dagdagelijkse bestaan, op haar eigen, onnavolgbare hilarische wijze. Al zeven boeken lang houdt Louise Rennison vast aan haar beproefde recept, en wat mij betreft, mag ze nog even doorgaan. Georgia’s frustraties, gevoelens, wanhoop en verlangens spatten in een vlotte en humorvolle taal van het papier. Dit kan je gewoon niet wegleggen, dit lees je in één ruk uit. En bovendien wordt je er goedgezind van. Deel 7 eindigt met een dijk van een cliffhanger, dus deel 8 is zeker in aantocht. Om naar uit te kijken.