Hondje!

Hondje rent door de straat. Hij is op zoek naar zijn baasje. Gelukkig heeft hij een fantastische speurneus. Zo kan hij zijn baasje terugvinden. Waar wil Peter Brouwers met dit verhaal naar toe? Hondje rent keihard, hij ruikt het spoor van een nieuw baasje, de spanning stijgt. Jeuk achter de oren doet hem even vaart minderen. Dan komt dde anticlimax: "Weet je wie het baasje van Hondje is? Dat ben jij!!!" Ik wil helemaal geen hond! Een hond met ogen die bevreemden, dan weer beangstigen kan me helemaal niet bekoren. En laat dat nu juist de bedoeling van dit prentenboek zijn. De prenten in felle kleuren overheersen, vullen telkens de hele rechterpagina, maar leveren hier niet echt de meerwaarde. Ze slagen er niet in om je van Hondje te laten houden. Integendeel!