Het vuur

Dit boek gaat verder waar ‘De gave’ ophield. Na de publieke terechtstelling van hun ouders, zijn Whit en Wisty Allgood nog steeds op de vlucht voor de Nieuwe Orde. Het verzet is uiteengevallen en de pest verspreidt zich in de stad. Ook Wisty is getroffen door deze dodelijke ziekte. Gelukkig zijn er toch wat medestanders die hen willen verbergen en door hun krachten te verenigen komt Wisty erbovenop. Ze zoekt een confrontatie met de machtige Ene die de Ene is, maar het gebruik van haar magie versterkt hem. Het lijkt een ongelijke strijd tegen deze meedogenloze heerser die alles waar de kinderen in hun leven om geven verboden en vernietigd heeft. Na een bizarre achtervolging en een hevige strijd komt het verhaal tot ontknoping in Schaduwland, het rijk tussen leven en dood.
De verhaallijn kent een chaotisch verloop, wat door enkele keuzes van de schrijver versterkt wordt. Zo is er het dubbele vertelperspectief. Het verhaal is verteld vanuit het ik-standpunt van afwisselend Whit en Wisty. Een aantal hoofdstukken wordt door het ene personage verteld om daarna plots over te gaan naar het ander. Het is moeilijk te volgen of het nu broer of zus is die het verhaal vertelt. Hun karakters, gevoelens en gedachten worden nauwelijks uitgediept. Het blijft bij oppervlakkige beschrijvingen van de actie. En tot slot is het boek om onduidelijke redenen opgesplitst in een eerste en een tweede boek, waarna een epiloog het geheel afsluit. De hoofdstukken zijn kort en de nummering ervan loopt over de twee boek(del)en door. Die korte stukken verhakselen het verhaal nog meer.
Een allegaartje aan groteske figuren, bizarre wezens en magische ingrepen, doorspekt met smakeloze humor wordt de lezer voorgeschoteld. Kortom, een ongeloofwaardig verhaal dat absoluut niet weet te boeien. Hopelijk is dit derde deel ook het laatste.