Hoe zijn de vijf pastelkleurige figuurtjes in het boek geraakt, dat origineel start met een witte, lege pagina? Niemand heeft een idee, zijzelf nog het minst. Terwijl het roze konijn zwijgt, zoeken de andere vier een antwoord. Het kan niet anders dan dat ze in een boek beland zijn. Enkel het verhaal is er nog niet. Geduld hebben, lijkt de boodschap. Konijn heeft daar geen zin in en wilt liever spelen. Terwijl de vier met wat small talk blijven wachten, begint het konijn te tekenen. Haast onopvallend ontstaat er een steeds groter wordende illustratie. Zonder ook maar één woord te zeggen, beleeft konijn zijn eigen verhaal in zijn eigen tekening. De vier 'wachters' hebben eerst niet door wat er naast hen aan het gebeuren is. Pas als de illustratie al een volledige bladzijde inneemt, trekt het hun aandacht. Zonder woorden beleven ook zij hun eigen absurde avontuur. Op de laatste bladzijde brengt een ooievaar uiteindelijk het verhaal (dat wel zeer bekend voorkomt), maar dat hebben ze niet meer nodig.

Marianna Coppo zorgde voor een zeer origineel prentenboek. De illustraties zijn eenvoudig en zacht gekleurd. Het contrast met de witte achtergrond is zeer krachtig. De opbouw gebeurt zeer geleidelijk. De tekst is lekker beknopt gehouden en nodigt uit tot napraten. Moeten we steeds wachten tot er iets (spectaculair) rond ons gebeurt (zoals de vier wachtenden) of kunnen we het leven ook gewoon zelf in handen nemen (zoals het roze konijn).  Onbewust koppelde ik de 'doener' en de 'wachtenden' aan mensen uit mijn leefomgeving. De fantasie van jong en oud wordt absoluut geprikkeld.

Een fijn en origineel topprentenboek met een leuke boodschap!