Het ongelooflijke schooljaar van Scarlett M.

Scarlett is een echte bolleboos, ze observeert iedereen om zich heen, typt gesprekken uit en bestookt haar klasgenoten met ongevraagde adviezen en is daardoor niet erg geliefd. Ze is in zowat alles de beste, behalve in het maken van vrienden. Daar wil ze tijdens het nieuwe schooljaar wat aan doen. Een nieuw vak leent zich daar uitstekend toe: VOS, wat staat voor ‘Vriendschap, Ontwikkeling en Samenwerking’. De nieuwe lerares zich vol vreemde ideeën en Scarlett vindt het allemaal nogal raar. Ze slaagt niet al te best in haar voornemen en voelt zich steeds vaker ziek en warrig en langzaamaan beginnen haar schoolprestaties daaronder te lijden. Probeert er werkelijk iemand Scarlett te vergiftigen, zoals haar klasgenoten vermoeden, en waarom dan wel? Gelukkig heeft ze meer vrienden dan ze denkt, als blijkt dat ze het slachtoffer is van een misdadig complot. Het boek is geschreven in de ik-persoon, vanuit het standpunt van Scarlett. Ondanks de eindeloze weergave van korte fragmentjes is het verhaal goed opgebouwd. Uit dagboekfragmenten, e-mails en memo's komt een intelligente, humoristische, onzekere tiener naar voren uit een verknipt gezin. Scarlett is al te vaak verhuisd en woont nu bij een oom en tante, terwijl het contact met haar ouders via e-mail verloopt. Langzaam maar zeker dringt het tot de lezer door dat er iets aan de hand is, ondanks het tegensputteren van Scarlett zelf. In het laaste hoofdstuk komen alle puzzelstukjes samen en komt er een complot van computerkrakers aan het licht. De manier waarop dit uit de doeken wordt gedaan, is al te onwaarschijnlijk en te haastig beschreven om goed te zijn. Spijtig voor het verder best wel te smaken boek, waarin hier en daar verwijzingen voorkomen naar personages uit twee andere werken van dezelfde auteur: '3 Meiden & de Liefde' en 'Vlinders en Vriendinnen'.