Danny Woo is een jonge tiener die zijn ouders heeft verloren tijdens een brand. Hij groeide op in het Mysterium, een circus. Zijn ouders richtten dit circus mee op. Zijn vader was een soort Houdini, een ontsnappingskoning. Hij kon echter ook ‘mensen lezen’. Afgaande op minieme gebaren en uitdrukkingen kon hij snel uitmaken of mensen de waarheid vertelden, wat ze voelden, ... Een gave die ook Danny bezit en waarin hij zich meer en meer bekwaamde voor de dood van zijn ouders.
Alles stopte echter bij de brand van de woonwagen van zijn ouders. Bij toeval was Danny daar niet aanwezig en zo ontsnapte hij aan de dood. Maar niet voor lang misschien. Sinds een ontploffing in de school, ligt het leven van Danny nog meer overhoop. Hij volgt zijn voogd, tante Laura, naar Hongkong en ontdekt dat er in het verleden van zijn ouders veel geheimen waren. Als klap op de vuurpijl, blijkt dat een organisatie, De Negenenveertig, het op het leven van Danny gemunt heeft.
Het verhaal verloopt in een orkaan van ontvoeringen en achtervolgingen. Samen met zijn tante Laura en Zamora (een oude circusvriend) ondergaat Danny al deze omwentelingen. Deze scènes zijn niet heel spannend en vrij oppervlakkig. Het zijn er eigenlijk te veel. Na elke ontsnapping volgt er wel een andere dreiging. Zelfs liefhebbers van dit genre verwachten toch wel wat meer, denk ik.
Wat me meer boeide, waren de delen waar Danny zichzelf oefent en verdiept in het ‘mensen lezen’ en dit probeert te gebruiken om de misdadige organisatie te ontvluchten. Het concept van het circus, met al zijn geheimen en duistere figuren, is ook wel iets wat je aan het lezen houdt. Er zijn herkenbare factoren en het mysterieuze van een circus spreekt zeker de doelgroep aan. De karakters van deze nevenfiguren komen stilaan beter uit de verf en dat geeft een grotere spanningsopbouw dan het verhaal zelf.
Dit is een eerste deel van een drieluik.