Kleine Beer wandelt met Mama Beer door het bos en wil haar een geheim plekje met sappige bessen en de zoetste noten laten zien. Maar opeens vindt Kleine Beer een mooie blauwe steen die glinstert in het zonlicht. Kleine Beer vindt de steen het mooiste wat er is. Mama Beer vertelt haar dat er nog mooiere dingen zijn. Zoals pluisjes vangen die door de lucht zweven of braambessen plukken en zo'n zachte wilde roos ruiken. Kleine Beer wil verder zoeken maar vindt alleen nog stekelige kastanjes, dennenappels en een boze egel. Een vlinder en een spinnenweb, is dat het mooiste? Mama Beer verzekert Kleine Beer dat zij het liefste en het mooiste is in haar leven en ... ze knuffelen elkaar heel lang en stevig! Prentenboek met hele frele illustraties die zeker bijdragen tot het hoge knuffelgehalte van dit boek, maar ze zijn wel héél zoeterig. En waarom moeten alle jonge beren in prentenboeken 'Kleine Beer' heten? Alleen is het hier een keer een meisjesbeer.