In het weeshuis van het dorp heerst er een grote familieband, iedereen is bekommerd om elkaar, ieder heeft zijn taakje en ieder wil dat iedereen gelukkig is. Helaas is dat laatste niet meer zo vanzelfsprekend de afgelopen jaren. Het eens zo mooie en vriendelijke dorp is veranderd naar een ieder-voor-zich-maatschappij. Ze lijden honger. Eén van de meisjes, Cas, voelt zich verantwoordelijk om het huis te verlaten zodat vader en moeder minder monden moeten voeden. Totaal uitgeput en verzwakt wordt ze gevonden door de halfreus die al een hele tijd aan de rand van hun dorp woont. Vanaf dan zal alles veranderen. Het zijn de kinderen van het weeshuis die de handen in elkaar slaan om samen met de halfreus van hun dorp weer een fijne buurt te maken.  

Je duikt in een wereld van draken, halfreuzen, vertellende stenen en kinderen die met kraaien babbelen. Het klinkt heel magisch en abnormaal, maar dat gevoel heb je totaal niet wanneer je dit boek leest. Het is bijna logisch dat deze magische wezens er zijn en zo gelijklopend leven naast gewone mensen. Dus ook lezers die geen fan zijn van magie en sprookjes kunnen dit boek gerust lezen omdat het zo levensecht overkomt. Er zit genoeg spanning in om het –toch wel dikke– boek vooruit te laten gaan en boeiend te blijven. Af en toe komen er passages in voor die te uitgebreid en te gedetailleerd worden beschreven op momenten waar je als lezer op dat moment geen boodschap aan hebt omdat je enkel wil weten hoe het verder loopt. Maar evengoed zijn er passages die zo mooi zijn verteld dat het bijna poëzie is, zoals de raad van de halfreus aan een weesmeisje: "Onze ogen misleiden ons de hele tijd! Als je wilt weten wat de waarheid is, dan moet je met je geestesoog kijken. En als we willen weten wat echt belangrijk is, dan moeten we met ons hart zien." 

Wat me af en toe stoorde in het boek waren de vele herhalingen, dit konden gevoelens van personages zijn die bijna letterlijk een paar keer werden herhaald, of een gebeurtenis die nog eens werd uitgelegd, of hoe iets moest gebeuren om goed te blijven lopen. Tenslotte is het hele boek één grote wens voor meer menselijkheid, meer vriendschap tussen buren, meer zorg voor elkaar, meer warmte en openheid tussen verschillende mensen en het besef hoe belangrijk ieder van ons is in het geheel van een dorpsleven.