Het laatste uur

De trend wordt al dadelijk gezet als je de eerste regels van dit boek begint te lezen. John O. vindt het zijn goddelijke plicht Ben Veerman uit de weg te ruimen en vervolgens lees je het verhaal dat twaalf dagen eerder begon. Ben en zijn vriend Harry doen een stand- upcomedyact voor hun school en sparen daarin niets of niemand en ook zichzelf niet. Maar hun grappen over leerkrachten en moslims worden niet door iedereen gesmaakt. Het komt tot een breuk tussen beide vrienden, want Harry vindt dat het tijd is ermee te stoppen. Nadat hij zich ladderzat heeft gedronken van kwaadheid, krijgt Ben een ongeval met zijn scooter. Hij wordt voor dood afgevoerd naar het mortuarium en weet bij wonder dankzij zijn mobieltje te ontsnappen uit de koelcel. Al snel blijken heel wat mensen geïnteresseerd te zijn in zijn bijna-doodervaring, hoewel hij die eigenlijk niet heeft gehad. Maar net zoals hij gewend is te fantaseren over het litteken dat zijn gezicht al jaren ontsiert, verzint hij ook hiervoor een verhaal. Op basis van een krantenartikel over Ben ziet John O’Neill – een succesvolle televisiepredikant uit Los Angeles die een gooi naar het presidentschap wil doen - in Ben de verpersoonlijking van Satan. Hij reist af naar Nederland om Ben uit de weg te ruimen en zo de wereld van de duivel te verlossen. Maar ook Aicha, een bloedmooi moslimmeisje, wil graag van Ben weten of hij ‘daarginds’ iemand heeft ontmoet. Ze staat op het punt haar Marokkaanse familie in Nederland te verlaten en bij haar moeder in Italië te gaan wonen. Maar hoewel ze niet gelooft, is ze toch bang. Want als de hel toch zou bestaan, zal haar ongehoorzaamheid misschien zwaar gestraft worden. Ondertussen beramen enkele fundamentalisten (Al Qaida zo blijkt achteraf) een aanslag op WSM, een erg originele Amerikaanse restaurantketen waarvan Bens moeder in Nederland de manager is en waar Omar, Aicha’s broer, werkt. Op een mooie manier komen de verschillende verhaallijnen samen in een bloedstollende ontknoping. Ben eindigt opnieuw in het mortuarium, maar nu zijn het nu zijn moeder en vriendin Aicha die in de koelcel zijn opgeborgen. Aicha krijgt de schuld van de aanslag op WSM, die eigenlijk door haar broer werd uitgevoerd en waarbij ook John O. om het leven kwam. Zonder er al te diep op in te gaan komen verschillende godsdienstvisies aan bod. De personages zijn goed getypeerd, soms iets te stereotiep voorgesteld – een verhaal als dat van Aicha lezen we niet voor het eerst. Het hele verhaal neemt slechts een kleine maand in beslag en een beperkt aantal bladzijden. Toch gebeurt er ontzettend veel; je raast in sneltreinvaart langs de gebeurtenissen en de spanning wordt al snel ten top gedreven. Het dramatische einde is de kers op de taart, die bestaat uit bijzonder spannende stukjes thriller,afgewisseld met een soms wat absurde humor. Een dynamische debuutroman die je in één adem uitleest. Meer van dat, graag!