Dit is het zoveelste boek dat probeert emoties aan de hand van kleuren begrijpbaar te maken voor jonge kleuters. Bovendien is het een tweede versie van zichzelf. Drie jaar geleden kwam 'Het kleurenmonster' immers uit als pop-upboek. Origineel kan je het dus niet noemen. Bovendien is het boek vrij afstandelijk geschreven. Zowel het kleurenmonster als “een meisje dat hem helpt”, hebben geen naam gekregen. Het verhaal zelf is simpel. Het kleurenmonster staat op met verschillende kleuren in z’n lijfje. Een meisje wil hem helpen om alles te ontrafelen. Zo zal het monster zich beter voelen. Ze halen er samen geel uit voor vreugde, blauw voor verdriet, zwart voor angst, rood voor woede en groen voor kalmte. Ook met woorden probeert de auteur de gevoelens te beschrijven. Dit lukt niet elke keer zo goed. Voor mij is ‘het zoete van de regen’ bijvoorbeeld niet meteen te koppelen aan verdriet. De tekeningen in het boek zijn erg geïnspireerd op deze van de pop-upeditie. Er wordt nog steeds gebruik gemaakt van originele collagetechnieken. Om de elementen uit de collages vorm te geven werden verschillende soorten karton gebruikt, maar ook krantenpapier. Verder werden de illustraties compleet gemaakt met wascotekeningen. Het boek sluit af met een grapje. Want als het monstertje uiteindelijk uit de knoop is gehaald wordt het helemaal roze. De hartjes op de pagina suggereren al wat er aan de hand is ...