In 2010 schreef de bekende actrice Emma Thompson een boek over hoe het verder ging met het wereldberoemde konijn. De vraag kwam van Pieter zelf, die toen honderd jaar werd en in een brief vroeg om een vervolg op zijn verhalen te schrijven. Pieter was zo in zijn schik met het resultaat dat hij een paar jaar later schreef: ‘Ik krijg maar geen genoeg van avonturen.’ Toen besloot de auteur naar de streek te trekken waar Beatrix Potter, de geestelijke moeder van Pieter Konijn, de verhalen schreef. En toen kwam dit verhaal zomaar bij Emma ‘binnenwandelen’.
Het is kersttijd. Pieter loopt zijn moeder voor de voeten terwijl zij druk doende is met de voorbereidingen voor het feest, en dus stuurt ze hem naar buiten om een boodschap. Onderweg komt Pieter zijn neef Benjamin tegen en als die twee deugnieten bij elkaar zijn, kun je van alles verwachten. Na een tijdje ontmoeten ze Willem Kalkoen, een verwaande vogel. Hij zegt: "Kerst is een grote dag ... ze zeggen dat ze mij bij het kerstdiner willen." Pieter en Benjamin krijgen allebei op hetzelfde moment een vreselijk voorgevoel. Eerst is Willem niet geneigd om die verhalen over braden en gebraden worden te geloven. Maar als Pieter hem vertelt dat zijn vader ook bij de familie Verhoef in de stoofpot is terechtgekomen wordt "alles wat rood was aan Willem spierwit". Pieter en Benjamin zijn vastbesloten er alles aan te doen om Willem van tafel te houden.
Dit verhaal is prachtig en met subtiele humor geschreven. Pieter en Benjamin bedenken natuurlijk niet altijd de meest voor de hand liggende verstopplaatsen. En van Willems trots blijft weinig over, hij legt zijn pluimen in de ‘handen’ van de twee neefjes. De auteur schrijft niet rechttoe rechtaan. Ze suggereert veel waardoor de kinderen nog meer betrokken zullen raken bij het verhaal. Op elke bladzijde staat een illustratie. Die illustraties doen van ver aan Beatrix Potter denken maar zijn dynamischer. De vertaling van Imme Dros laat de taalrijkdom tot zijn recht komen. Het boek is mooi uitgegeven. Een echt cadeauboek!