Wanneer haar opa sterft, erft Josy zijn bijenvolk. De bijen van haar opa waren zijn grootste en waardevolste bezit. Maar wat doe je met zo veel bijen als je nog maar twaalf jaar oud bent en niets van bijen afweet? Gelukkig is er Alma, een vriendin van haar opa die haar meeneemt in de wondere, zoemende wereld van de bijen en haar zo niet alleen veel leert over deze speciale insecten, maar ook over het verleden van haar opa. Waarom waren die bijen zo belangrijk voor hem? En waarom doet haar moeder altijd zo moeilijk als het over haar insectenvrienden gaat?

In ‘Het jaar dat de bijen kwamen’ vertelt Petra Postert een verhaal dat je niet zo vaak hoort, namelijk over een meisje van twaalf met een grote passie voor bijen. Je volgt als lezer niet alleen de avonturen van Josy, maar ook die van haar bijenvolk. Elk hoofdstuk opent immers met een stukje tekst geschreven uit het perspectief van de bijen. Op die manier kom je als lezer veel te weten over het dagdagelijkse leven van een bij. Wat doen ze, en belangrijker nog: waarom doen ze het? Deze stukjes zijn op een speelse manier geschreven, maar Petra Postert gebruikt wel het juiste vakjargon. Daarnaast maken we ook kennis met Josy, een pittige jongedame die weet wat ze wil. Josy leert ook stukje bij beetje het verleden van haar grootvader kennen. Deze verhalen geven het boek een extra, emotionele dimensie. Soms blijft de schrijfster echter nogal oppervlakkig in haar beschrijvingen van gevoelens, waardoor jonge lezers misschien de diepgang van het verhaal moeilijk kunnen vatten.

Dit boek laat je op een heel andere manier kennismaken met bijen, waardoor je je als lezer nauwer betrokken voelt bij hun wel en wee. Je hoeft helemaal geen voorkennis of interesse in bijen te hebben om dit boek fijn te vinden, maar je blijft wel achter met een groter respect voor deze speciale insecten en hun imkers.