De Filippijnse jongen Pio heeft het thuis niet erg breed. Door de gokverslaving van zijn vader is al het geld op. Alles vergokt op de hanengevechten. Nu moet hij net als zijn vader klusjes gaan doen om geld te verdienen. Naar school gaan kan niet meer … Op een dag kan Pio een klusje uitvoeren bij de waterval. Daar vindt hij een haan. Het dier is helemaal verwilderd, maar Pio slaagt er toch in om de haan mee te nemen naar huis. Dit is zijn grote kans, denkt hij. Nu kan hij zelf een haan laten vechten en als die wint kan hij er in één klap veel geld mee verdienen. Hij droomt al van weer naar school gaan, een scooter voor zijn vader, voldoende eten, … Win, win, win! Samen met zijn grootvader verzorgt Pio de haan en de haan komt er weer bovenop. Als uiteindelijk de dag aangebroken is waarop hij moet gaan vechten, valt op hoe tenger de haan nog steeds is in vergelijking met de andere vechthanen. Toch blijft Pio hopen. Win, win, win! Vlak voor de wedstrijd begint, ontmoet Pio het baasje van de tegenstander, Nonoy, een rijke jongen van zijn leeftijd. Ze sluiten een weddingschap af: Pio wedt dat zijn opa op de winnende haan zal wedden. De winnaar krijgt een haan en zeven kippen. Als dat maar goed afloopt, want waar gaat Pio dat allemaal vandaan moeten halen? Win, win, win! Een spannend verhaal over een oude Filipijnse traditie: het hanengevecht. Achteraan in het boek geeft Hans Hagen wat meer duiding aan de lezers over het onderwerp. Dat vind ik een meerwaarde voor het boek. Het verhaal zelf is minder lyrisch geschreven dan 'De dans van de drummers’ maar het sleurt je wel helemaal mee naar de Filippijnen. Hans Hagen bewijst dat hij als geen ander met woorden alle zintuigen kan aanspreken: je ruikt, voelt, hoort, proeft en ziet het verhaal voor je. De illustraties van Philip Hopman hebben meer weg van schetsen dan van afgewerkte tekeningen. Ik hou wel van die stijl, want dan blijft er nog ruimte over voor een eigen invulling. Knap boek, dat kinderen de kans biedt om een ander stukje van de wereld te ontdekken.