Haast heeft zijn naam niet gestolen, hij is immers constant “on the run”. Niets of niemand kan hem stoppen. Hij is op de vlucht voor Einde. Uiteindelijk is het Berg die hem toch de weg kan versperren. Berg is net als Haast bang voor Einde. Haar manier om voor Einde verborgen te blijven, is onbeweeglijk te blijven staan. Haast neemt haar dan maar op zijn rug. Op die manier kan Berg onbeweeglijk blijven en kan haast blijven rennen. Deze situatie is onhoudbaar. Berg verbergt Haast en beschermt hem voor Einde. Door elkaar te helpen, zien en voelen ze dingen die ze nooit eerder hadden opgemerkt. Het duo wordt verliefd en krijgt een kindje: Nu. Het is ook dit schattig ventje dat z’n ouders leert om te genieten, te ontdekken, nu te leven en niet te veel aan Einde te denken. Want,… of ze dat nu willen of niet…Einde zal hen ooit wel inhalen.

Het verloop van het verhaal gebeurt via tekst, maar de illustraties nemen het soms ook een stuk alleen over. Ze worden soms ook na de tekst geplaatst, dat geeft je de mogelijkheid om alles nog even goed te laten bezinken. Neem vooral de tijd om ze aandachtig te bekijken en geniet van de details.

De illustraties van Dautremer zijn alweer prachtig. Ze zijn gedetailleerd en in sobere tinten uitgewerkt. Het oranje zorgt voor contrast maar ook voor warmte. Stuk voor stuk zijn het juweeltjes. Sommige prenten beslaan één pagina, maar ook dubbele pagina’s worden omgetoverd tot kunstwerken. Door een aantal illustraties - die telkens een beetje veranderen - naast, boven en onder elkaar te plaatsen, krijg je soms een stripachtig gevoel.

De prenten zorgen voor een absolute meerwaarde, maar dat neemt niet weg dat de tekst op zich ook de verdiende aandacht en complimenten verdient. Duidelijke verwoordingen en niet te veel poespas maken er een sterk geheel van. De vertaling door Ed Franck is zeker top. Aan de oranje tekst moesten mijn ogen wel even wennen, een andere kleur of een andere achtergrond leek me een betere keuze.

Dit poëtische verhaal linkte ik onmiddellijk aan de haastige wereld waarin we leven. We maken te weinig tijd om stil te staan en te genieten. We willen met z’n allen steeds meer, beter, hoger, sneller,….en zien hierdoor niet meer wat echt belangrijk is.  We vergeten in het nu te leven. Velen van ons maken hierdoor zelfs een burn-out en/of depressie door. De gekozen namen (Haast, Einde, Berg en Nu) passen hier ook perfect bij.

Dit prentenboek is zeker niet gemakkelijk en blader je niet zomaar even snel door met een jonge kleuter. Het is eerder weggelegd voor oudere kinderen en volwassenen die houden van stilstaan bij het leven, filosoferen en knappe illustraties.

Een aanrader!