Geef me vleugels ...

Gisteren tekende ik een Engel'. Dat vertelt een jongetje. De engel is van het eigenzinnige soort; zij wil niet de traditionele pluimenvleugels maar andere, originelere. En het jongetje tekent haar: vleugels van zeegolven, van gras, van flonkerglas ... Pas als hij haar vleugels met zomersproeten geeft, is ze tevreden en dan mag de jongen met haar driemaal om de notenboom vliegen. Dit schijnbaar eenvoudige verhaaltje is zodanig mooi geïllustreerd dat kinderen haast vanzelf tot tekenen aangespoord zullen worden. Het jongetje en de engel doen me denken aan die mollige Russische poppetjes. Op een ondergrond van wat eruit ziet als planken zwieren de tekeningen in alle richtingen. Soms lijken ze met kleurpotloden ingekleurd, dan weer geschilderd. De tekst werd tot het minimum beperkt, maar hij klinkt even dromerig als de illustraties eruit zien, haast poëtisch. Een mooi prentenboek!