Op de laatste dag van de vakantie vindt Rik een “frommel” in het bos. Het is een bijzonder, aardappelvormig wezentje. Hij vraagt aan Rik om hem mee te nemen. Rik steekt het wezentje stiekem in zijn zak. Dit is het begin van een moeilijk avontuur. De frommel wordt Riks grootste geheim. Hij bouwt in zijn kamer een knap legohuis voor hem. Maar de frommel is een ongeduldig en veeleisend geheim. Rik komt door zijn kleine vriend in grote problemen. Dit verhaal doet aanvankelijk erg denken aan het boek 'Wiplala' van Annie M.G. Schmidt. Ook daar ontdekt een kind een wezentje met een bijzondere naam, dat erg eigenwijs is en zijn eigen legohuis krijgt. Verder gaat de vergelijking niet echt op. Voor Wiplala heb je als lezer meteen sympathie. Deze frommel, die zich als een verwend kind gedraagt, zou je met plezier uit het raam keilen. Dat is dan ook wat Rik op een gegeven moment doet. De personages in dit verhaal zijn niet trouw aan hun eigen aard. De schrijfster werkte de personages onvoldoende uit zodat je je als lezer niet echt met hen kan identificeren. De humor is in dit boek ver te zoeken, hoewel die op de cover wordt vermeld. Kortom, dit boek kon mij als lezer niet bekoren: een goed gegeven lauw verteld.