Tovenaar Kwark vindt een ei in het bos. Hij vindt eitjes wel lekker en neemt het ei mee naar huis om het de volgende morgen als ontbijt klaar te maken. ’s Nachts komt het ei echter uit. Maar het is geen vogeltje dat uit de schaal kruipt ... het is een piepkleine heks. Kwark noemt haar Foeksia en ze kunnen het samen heel goed vinden. Foeksia beschouwt Kwark als haar vader. Foeksia is heel ondernemend en een beetje ondeugend. Ze zou ook geen echte heks zijn als ze niet avontuurlijk was aangelegd. De verhalen zijn kort en kunnen apart (voor)gelezen worden. De typering van de hoofdpersonages is wat cliché: een pienter, lief heksje en een oude, sympathieke tovenaar. Hoewel de verhalen vlot lezen stoort het al te eenvoudig woordgebruik toch. De zinnen zijn kort, sober, te eenvoudig. Inhoudelijk zijn de avonturen van dit duo goed verteerbaar. Toch moet je een beetje liefhebber zijn van dit genre en deze schrijfstijl. Het boek werd heruitgegeven naar aanleiding van het verschijnen van de film ‘Foeksia het miniheksje’