Tien jaar geleden verscheen het eerste boek met regels van Floor. Ondertussen speelt Floor de hoofdrol in haar achtste boek. Het nieuwe is er ondertussen af en het begint een beetje saai te worden. Floor legt een aantal regels vast, die haar eigenzinnige ideeën over de mensen en dingen om haar heen weergeven. De regels zijn gebaseerd op ervaringen die ze zelf opdoet. Voor wie die regels bedoeld zijn, is niet echt duidelijk.
In dit boek staan veertien genummerde en handgeschreven regels. Daaraan is telkens een anekdote gekoppeld, verteld door Floor in de ik-persoon, over hoe ze tot die uitspraak gekomen is. Haar regels verwijzen vaak naar onbegrip van haar omgeving over haar doen en laten of vice versa. Floor krijgt een vis terwijl ze eigenlijk een hamster wil, haar moeder geeft spullen van haar aan een goed doel, haar broer gaat bij een enge bende, Floor ruilt haar moeder met een vriendin en ga zo maar door. De verhalen zijn best geestig en herkenbaar, maar soms ontaarden ze in enigzins wraakzuchtige reacties van Floor op het gebeuren. Een verhaallijn ontbreekt, de regels en anekdotes staan geheel los van elkaar. Wel komen regelmatig dezelfde personages terug.
De eenvoudige, nonchalante pentekeningen die tussen de tekst zijn opgenomen, illustreren de verhalen op een grappige, speelse manier.