Drie kinderen met een verantwoordelijkheid te groot voor zulke kleine handen. Eén moment van onoplettendheid en een zee van leegte. Na de dood van Eben is niets meer hetzelfde in het leven van Berthe, zijn tweelingzus. Eben is er niet meer, Berthe, haar grote broer Wietse en papa verhuizen naar Miami en mama is ziek. Berthe staat er alleen voor en alleen water brengt haar rust en brengt haar weer dichter bij Eben. In dit gevoelige verhaal wordt het beeld geschetst van een meisje overmand door verdriet. Een verdriet waarmee ze nergens terecht kan en waar ze zelf niet uit geraakt. Een verdriet dat enkel lijkt opgelost te kunnen worden door er niet meer te zijn. Met voorzichtige en tedere woorden schrijft Kristien Dieltiens hier een verhaal over een niet alledaags thema. Een verhaal over een kind dat uit het leven wil stappen, bewust of onbewust. Een verhaal voor kinderen die houden van ontroerende boeken of een verhaal voor kinderen die er zelf mee te maken krijgen. Het is geschreven met kennis van zaken, waardoor het verhaal en de personages levensecht overkomen. Alleen een beetje jammer van de prenten die wat oubollig aandoen …