En de maan lachte

'Dit is niet zoals het hoort’, dacht de maan op een nacht. Op de boerderij leken de dieren te leven in een omgekeerd ritme. De vleermuizen hingen 's nachts te slapen, de ganzen gakten tot diep in de nacht en de varkens scharrelden voortdurend in het rond. De maan besliste om de sterren aan de hemel aan te steken. Een voor een bracht de maan hiermee de dieren terug in het juiste ritme. De eerste ster deed de hond slapen in zijn hok, bij de tweede ster vertrokken de katten op jacht. Bij tien sterren waren alle dieren terug in hun vertrouwde patroon. Een telboek boordevol boerderijdieren staat altijd garant voor succes! Op elke pagina kan bovenaan het aantal sterren meegeteld worden. De illustraties in vetkrijt zorgen voor een apart effect, wat niet op elke pagina even goed gelukt is. De koeien lijken weggelopen te zijn uit een kerststal. De katten hebben niet het juiste perspectief.

Toch heeft het boekje ook iets rustgevend en slaagt het erin om een warme sfeer te scheppen vlak voor het slapengaan. Als slot nog enkele bedenkingen. Graag had ik vooraan een overzicht gezien van de boerderij voor de tussenkomst van de maan. Ook een overzicht van de boerderij na het aansteken van alle sterren was welkom. Dat de hemel op het einde van het bezoek bezaaid is met ontelbaar veel sterren zorgt dan weer voor verwarring.