Dit boek doorloopt de volledige scala aan gevoelens die je kan koesteren. Daarbij laat men zien dat je gevoelens van het ene moment op het andere erg kunnen verschillen. Via flapjes en draaischijven maak je telkens de overgang van het ene gevoel naar het andere. Heel expliciet geeft men aan dat het goed is op je gevoelens te vertrouwen, ze te laten zien, en er met anderen over te praten. Het boek sluit af met een gevoel-spel: je draait aan een wiel, de wijzer stopt op een gevoel, met viltstift teken je dan dit gevoel op een uitwisbare tekenpagina. Bedoeling is de anderen te laten raden welk gevoel je getekend hebt. Dit boek is ronduit flauw, dom, en zelfs irritant. De illustraties zijn statisch, de tekst is melig en nietszeggend. Een voorbeeld: ‘Soms denken andere mensen iets over je door de dingen die je graag doet, en die gedachten kunnen oneerlijk of verkeerd zijn.’ (p. 5-6). Het gevoelsspel heeft een boel onuitvoerbare opdrachten: probeer zelf maar een vrijgevige bui of een negatief gezicht te tekenen. De flapjes tenslotte zijn niet allemaal tegen kinderhanden bestand.