Kleine Emilie heeft het druk met tekenen en schilderen. Een beer, een krokodil en een wolf zijn al klaar. Als ze 's middags aan tafel moet komen om te eten heeft ze helemaal geen zin. Ze blijft daar een hele poos stilletjes zitten. Maar dan komen de krokodil, de wolf en de beer bij haar zitten en ze vinden het eten heel erg lekker. Emilie dacht dat deze dieren alleen maar kleine kinderen aten, maar dat heeft ze mis. Mama is blij dat haar bordje leeg is en Emilie mag weer gaan spelen. Haar buikje gromt nu wel van de honger en wanneer het tijd is voor het avondeten eet ze snel haar bordje leeg. De beer, de krokodil en de wolf kijken likkebaardend toe...
Het is helemaal niet vreemd dat Emilie niet wil eten, zo helemaal alleen aan die grote tafel. Van bij het begin voel je haar tegenzin aan als je de illustraties bekijkt. De stoel, de tafel, het bord, ze staan er uitvergroot en eenzaam. Als de krokodil onder de tafel verschijnt, zie je pas hoe groot de tafel is en hoe klein Emilie op haar stoel. Eén voor één vullen de grote 'gevaarlijke' dieren het beeld. Het wordt er warempel gezellig door. De dieren zijn prachtig ingekleurd en worden zó vrolijk voorgesteld dat eten een feest wordt. Voor de kleine Emilie wel pas bij het avondeten!
Dit prentenboek kaart het eetprobleem bij jonge kinderen op een zeer ludieke en originele manier aan. De tekst is zeer summier; het zijn de tekeningen die het verhaal vertellen. De voorlezer zal de toehoorders wel op de details moeten wijzen. Hun fantasie doet dan wel de rest...