Jasper is 16 in het jaar 2084. Hij krijgt plots een bericht op zijn gsm dat hij naar de Fabriek moet gaan. Met dat bericht wordt zijn hele leven plots op pauze gezet. Hij kan niet meer op social media, mag niet meer langs thuis of elders, maar moet zich direct gaan aanmelden. Daar ziet Jasper enorm tegenop. Als hij de volwassenen moet geloven, zal de tijd in de Fabriek hem heel veel inzicht geven in zichzelf. Maar daar gelooft Jasper niets van. Toch heeft hij geen keuze, en klopt hij wat later aan aan de deur van de Fabriek. Hij schrikt zich een bult als hij zijn eigen lieve tante ziet de deur opendoen. Hij wist totaal niet dat zij hier werkte. En dat is niet het enige waar Jasper zich de volgende dagen zal over verbazen. Nutteloze taken die met je brein spelen, is dat waar het om draait? Is de Fabriek echt zo waardevol om zelfkennis te bekomen zoals iedereen beweert, of zijn er hier andere duistere zaken die spelen?

Dit is een fijn futuristisch verhaal dat heel vlot leest. Je merkt dat de auteur, een leerkracht in Borgerhout, voeling heeft met de leefwereld van jongeren. Het taalgebruik is op hun maat, en de gevoelens die beschreven worden zijn eigentijds. Verschillende karakters met verschillende achtergronden van jongeren komen in het verhaal voor. Dat maakt het ook heel herkenbaar.

Hoewel naar het einde toe het voor mij heel voorspelbaar werd, vermoed ik dat de doelgroep het geheim van de Fabriek tot op het einde in hun greep gaat houden.

De kaft vind ik minder geslaagd. Er komen wel elementen uit het verhaal in voor, zoals de gekleurde ruimtefiguren, maar voor de rest zie ik weinig samenhang. In het boek zelf komen ook regelmatig illustraties voor. Deze zwart-wittekeningen passen daarentegen wel bij het verhaal. Ondanks het zwart-witte, geven ze kleur en creëren ze extra sfeer.