Een vrijkaartje naar een ander

Zij heet Sally Mack. Ze heeft een baantje in de kroeg van haar tante, maar haat de job. Ze heeft het geld nochtans broodnodig om te sparen voor een naaimachine waarmee ze oude kleren en vodden weet om te toveren tot punkerdefunk lapjes-T-shirts. Kon ze toch maar even iemand anders zijn! Hij is Keith Scully. Hij zou samen met twee vrienden naar Rock Out, een popfestival, trekken, maar de twee laten Keith stikken. Hij baalt van zichzelf dat hij zo over zich heen liet lopen. Als hij onderweg naar zijn droomfestival op een onbewaakt moment in een koeienvlaai valt en helemaal onder de stront zit, ziet hij het echt niet meer zitten. Kon hij toch maar even iemand anders zijn! Als bij toeval raken Sally en Keith allebei aan de rugzak van een ander. Sally Mack wordt Sally Park, een burgertrut in dure, hippe kleren en Keith transformeert in Kiefer Shelley, de zanger van Dead Holes, Keiths lievelingsband. Met een backstagepas die ook in beide rugzakken zat, raken ze in de vip-tent van de festivalweide. Daar ontmoeten ze elkaar… Inhoudelijk valt er verder niet veel meer te vertellen. Sally en Keith voelen zich al snel op hun gemak bij elkaar en worstelen met hun valse identiteit. Als ze door veiligheidsagenten ontmaskerd worden, kunnen ze alleen maar smakelijk lachen om hun avontuur en elkaar dolverliefd in de armen vallen. Een verhaal met een boodschap, hoewel verhaal en boodschap wel erg geforceerd neergezet worden. ‘Vrijkaartje naar een ander’ berust teveel op toevalligheden en benadert de realiteit op een gemaakte manier. Een eenvoudig taalgebruik, een hedendaags thema en een beperkt aantal pagina’s kenmerken de boeken in de reeks ‘Dwarslijnen’ waarbij niet-lezers aangespoord worden tot lezen. Speciale boeken dus over speciale jongeren en ook dit verhaal sluit volledig aan bij de bedoelingen van de reeks. Mag het verhaal daarom echter weinig diepgang vertonen en een clichématige karaktertekening? Neen toch! Het meervoudige vertelperspectief (dan is Sally aan het woord, in een volgend hoofdstuk Keith) geeft wel een brede kijk op de gebeurtenissen en versnelt het verhaaltempo. Han van der Vegt zorgde voor een hippe vertaling, maar deze is vrij Hollands getint. Laat ons hopen dat ook jongeren die weinig lezen beseffen dat het niet zo eenvoudig is om een andere identiteit aan te nemen, backstage te raken op een fantastisch popfestival en daar dan je droomprins(es) te ontmoeten. Ik bleef op mijn honger zitten, hoewel ik toch heel wat anders gewend ben van Kevin Brooks.