Mama was altijd groot en sterk geweest. Als kleuter durfde ik van de hoogste gijbaan omdat zij beneden wachtte om mij op te vangen. Ik durfde van de duikplank omdat zij aan de rand van het zwembad stond... Als Valerie vijftien jaar is, sterft haar moeder. Alles om haar heen verandert, haar vader, haar zus, haar vrienden, zelfs haar huis. Alleen Valerie verandert niet, wil niet veranderen. Ze klampt zich vast aan het verleden en botst zo op heel wat problemen in het heden. Uiteindelijk ziet ze in dat ook zij maar beter kan wennen aan de veranderingen ("… als de hele wereld om je heen verandert, moet je vroeg of laat mee veranderen. Of je wilt of niet.") Hoe gek het ook klinkt, op het moment dat Valerie dat besluit neemt, lijken al die veranderingen zo erg niet meer. In dit boek wordt het rouwproces van een kind dat een ouder verliest mooi weergegeven. Ook het proces van volwassen worden, het je losmaken van je ouders, wordt goed beschreven. Vooral wanneer het gaat om de moeite dat dit kost wanneer je moeder ziek is en op sterven ligt. De schrijfster laat zien hoe dit proces dan uitgesteld wordt, maar hoe je tegelijk erdoor moet als je verder wilt met je leven. De vlotte schrijfstijl en de inleefbare ikvorm waarin het verhaal geschreven is, dragen bij tot de leesbaarheid van dit verhaal. Een aanrader voor tieners die met een verlieservaring te kampen hebben gehad en een heel mooi boek voor iedereen aan de zijlijn.