Een goed idee
Mevrouw Gans heeft knolletjes gekweekt en die wil ze verkopen op de markt. Met de opbrengst kan ze dan een pan kopen om lekker in te koken. Op weg naar de markt krijgt mevrouw Gans het ene aantrekkelijke aanbod na het andere en zo verruilt ze haar knolletjes voor een kaasje, het kaasje voor een vers sardientje uit de zee, het sardientje voor een beker schoon water … Zo eindigt mevrouw Gans met een steen in haar handen, die ze uiteraard niet kwijt geraakt op de markt. Gelukkig is er eend. Die heeft noten maar geen notenkraker. De steen wordt verruild voor zaadjes … waar je knolletjes uit kan kweken! Dit korte verhaaltje voor de allerkleinste kleutertjes laat zich vlot voorlezen. Het repetitieve karakter zorgt voor eenvoud, maar bouwt ook een zekere spanning op. Wie komt mevrouw Gans nu weer tegen en waardoor laat ze zich nu weer verleiden? Als volwassen lezer bots je echter op een aantal onjuistheden. Worden knolletjes in de winter gekweekt? Waar is de zee waaruit het verse sardientje werd gevist? Wel grappig is het kleine kikkertje dat mevrouw Gans begeleidt naar de markt. Hij vertoont dezelfde mimiek als mevrouw Gans. Als deze verwonderd, fier, radeloos is, is hij het ook. Zo vormen zij elkaars evenbeeld. Slechts op het einde van het verhaal verraadt de kleine kikker dat hij weinig snapt van de onbegrijpelijke ruil van mevrouw Gans. Hij kijkt wel heel bedenkelijk als ze eindigt met knolletjes … (die ze kan verkopen op de markt voor een pan). Ook de andere figuren uit het verhaal werden haarfijn geïllustreerd: de ietwat dikke eend krijgt opakleren aan, mevrouw Koe draagt een chique damesjurk, op het hoofd van de sluwe poes staat een detectivehoed. Deze illustraties bevestigen personages en verhaal, maar vertonen geen constante kwaliteit. Kortom, een leuk vertelseltje dat lichtjes prikkelt maar weinig vernieuwend is.