Als haar eekhoornbaby’s niet kunnen slapen doordat er teveel lawaai is, besluit hun moeder om Uil om raad te vragen. En jawel, Uil heeft een remedie om het gekibbel van de spreeuwen, de herrie van de kraaien en het getik van de spechten naar de achtergrond te laten verdwijnen. Hij heeft een manier gevonden om stilte-momenten te vangen. Die stopt hij in een fles en zodra iemand ze opent, vervult de inhoud de ruimte met iets heerlijks, vredigs, waardoor iedereen zoetsluimerig in slaap valt.

De kleurrijke illustraties waarin de dieren in collagestijl verwerkt zijn, nodigen uit tot kijken en accentueren de beleving. De eekhoorns zien er eerder statisch uit maar de oogjes van de uil daarentegen weerspiegelen elke emotie. Korte zinnen verwoorden het verhaal en afzonderlijk gedrukte woorden, herhalingen en tekens versterken de geluiden.

Misschien liet Paul Stewart zich bij het bedenken van een stiltevanger inspireren door de dromenvanger van de GVR van Roald Dahl? In beide gevallen zorgt deze ingenieuze uitvinding voor rust. Dat is waar dit verhaal toe uitnodigt: het sluit aan bij de hedendaagse behoefte om bewuster om te gaan met het evenwicht tussen te veel prikkels, lawaai en stilte en rust. Een inspirerend mindfulness-verhaal.