De auteur liet zich inspireren door het schilderij van Pieter Bruegel de Oude over de wilde ‘Dulle Griet’. Griet werd stout toen ze oud genoeg was om stout te worden en nog geen klein beetje! Ze wilde alles wat niet mocht en liefst zo gevaarlijk en zo griezelig mogelijk. Ze luisterde naar niemand, ze vloekte, tierde en schold en schopte. Toen de mensen er genoeg van hadden, antwoordden ze op Griets \"Loop naar de hel\": \"Doe het zelf!\" En dat deed Griet. De weg naar de hel is bezaaid met alsmaar kwalijker ruikende en griezeligere wezens. De illustrator leeft zich steeds meer uit in bonte gedrochten. Als ze bij de duivel komt, stapt Griet een echt Bruegelschilderij in. Ze stapt door de mond van de duivel recht de hel binnen. Ze vindt noch het hart, noch de ziel van de duivel. Hij reageert niet op haar roepen en tieren. Dus roept ze \"Neem mij dan!\" Als de duivel ook dat niet doet, geeft Griet zichzelf. \"Verbijsterd van woede nam Griet haar zwaard, haar lange, dodelijke zwaard en stak het dwars door haar hart. Toen was ze dood. Steendood. Morsdood.\" Een bloedrood einde en allesbehalve happy. Daarom en ook om sommige griezelige illustraties is dit verhaal minder geschikt voor kleuters. Het verhaal is goed verteld, alleen is het af en toe een beetje te gekunsteld poëtisch met onder andere te veel herhalingen. De illustraties zijn echter ijzersterk en tillen het verhaal naar een hoger niveau. Carll Cneut is een echte moderne Bruegel. Het boek is ook geschikt om een project rond kunst of een museumbezoek te verrijken.