De duiven zitten opgesloten in hun hok. Maar Muis niet: die rent van hok naar hok en komt niet alleen alles te weten, maar gaat de boel ook nog een beetje sturen. Zo laat hij Duif een brief schrijven waarin Dee zijn liefde verklaart aan Zie Ree. Met een andere brief laat hij een einde maken aan een vete van generaties oud tussen Ditje en Datje. Zelfs de knorrige en jaloerse X kan niet verhinderen dat Muis elke duif in de til zich goed in haar dons laat voelen.

Een boek van 120 bladzijden: voor eerste lezers is dat niet min. Maar de bladspiegel is bijzonder luchtig, met veel tussenruimte tussen paragrafen, vetgedrukte woorden (betekenisvol, in tegenstelling tot het gebruik ervan in populaire reeksen), briefjes en hier en daar gekleurde achtergronden. Daarnaast zijn er heel veel illustraties, en wat voor illustraties! Wat eerst opvalt, zijn de frisse kleuren. Elk hok heeft zijn eigen achtergrondkleur, wat een heerlijke fleurige mix geeft in overzichtstekeningen. Daarnaast creëert Greet Bosschaert een geweldige dynamiek door de duiven uit hun kader te laten komen, hen geweldig expressieve kopjes te geven, en dan ook nog eens Muis overal op, onder en tussen te laten rennen. Dat de tekst moeilijker wordt in dit leesgroeiboek heb je nauwelijks door, maar wie wil, kan achteraan checken op welke bladzijde het leesniveau stijgt. Binnen de grenzen van het technisch haalbare wordt er aardig met taal gespeeld. Zo vallen de op het eerste zicht vreemde namen als Dee en Zie Ree mooi samen in een zin als “als Dee Zie Ree ziet”. Uitdrukkingen als “met een ei zitten” of “op een wolk zitten” maken de tekst rijk maar wellicht niet altijd makkelijk voor de beginnende lezer. Ook zinnen als “Duif krijgt er schik in” of “Want er is altijd wat op til in de til” vragen mogelijk wat hulp van een begeleidende volwassene.