Eise krijgt nieuwe buren. Het zoontje van de buren, Hubert-Jan, is een verwend jongetje. Hij heeft een tuin vol dieren maar hij zorgt niet voor hen. Alle dieren kijken enorm droevig. Ze zitten verwaarloosd in hun kooi en kijken Eise hoopvol aan. Eise wil helpen, maar wanneer hij aanbelt, gooit Hubert-Jan boos de deur voor zijn neus toe. Toch laat Eise zich niet zomaar wegsturen. Hij zoekt een manier om de dieren te helpen. Eise kijkt in het Duizend Dierenboek bij de letter D en vertrekt met zijn grootste rugzak de kale berg op. Na drie dagen keert hij terug met een reuze ei … en een plan. Het enige wat Eise wil is de dieren redden. Dit is buiten de wil van het eigenzinnige buurjongetje gerekend. Het is een verwend nest dat steeds zijn zin krijgt. Zijn mama holt van de ene winkel naar de andere om Hubert-Jan zijn wensen te behartigen. Maar Hubert-Jan is niet tevreden met het gekochte ei. Hij wil zoals Eise een groot ei met een barst in. Maar mama kan niet helpen. Wanneer haar zoontje plotseling door een draak wordt meegenomen, vindt zijn mama dit zelfs grappig. Ze heeft nu eindelijk even rust.

Het boek heeft een groot formaat. De prachtige illustraties zijn getekend in lichte tinten tegen een witte achtergrond. Er is afwisseling tussen de paginagrote olifant en draak en de kleine dieren in hun kooi. De dieren worden als mensen voorgesteld. De emoties van de dieren zijn duidelijk weergegeven. Ze kijken sip omdat ze opgesloten zitten. De tekst is kort. Er zijn veel dialogen. Het onderwerp is heel herkenbaar: dieren die opgesloten zitten, worden gered. Toch is het verhaal origineel. Het verhaal wordt verteld in de verleden tijd. Het is niet zo eenvoudig, soms een beetje vreemd en vol fantasie. Kinderen zijn er dol op want ze fantaseren zelf graag. Het doelpubliek zijn oudere kleuters. Op de schutbladen vind je alle dieren uit de kooien terug. Naast elk dier staat de beginletter van de naam van dit geredde dier. Een leuk extraatje voor de kleuters.