In de drakenklas van juffrouw Draak zitten zes draakjes. Dries is één van hen. De beste van de klas krijgt na elke les een gouden ster. Dries zou zo graag ook een ster krijgen maar hij is een beetje een stuntel. Al van bij de eerste les, leren vliegen, gaat het fout. Maar dan komt het meisje Annelies en die verzorgt Dries. Hij reageert: ‘Bedankt,’ zei Dries, ‘je bent het liefste kind dat er bestaat. Nu moet ik ervandoor, want anders wordt de juffrouw kwaad.’ Een zinnetje dat we nog veel vaker zullen horen.
Ook in les twee, leren brullen, lukt het niet voor Dries en weer komt Annelies. Leren briesen loopt ook met een sisser af en Annelies komt weer brokken lijmen. Maar bij les 4, prinsessen vangen, grijpt Annelies een beetje vroeger in. Zij speelt voor prinses en laat zich maar al te graag vangen door Dries. Zo heeft Dries niet alleen een gouden ster maar ook zijn prinses te pakken. Les 5 is echter leren vechten met een ridder en die komt echt wel met de bedoeling om Annelies te redden. Als Dries zich voorbereidt om definitief af te rekenen met die ridder, komt Annelies met een compromis. Niet vechten, zegt ze want ze wil zelf ook niet terug naar het saaie paleisleven. Ze wil dokter worden en mensen beter maken. Dat treft, want dat is net wat ridder Joris ook wil. ‘Ahum, zei Dries verlegen, dus misschien dat jullie wel een snelle ambulance in mij zien?’ Wie zo’n goed idee heeft, die is volleerd en terwijl de andere draakjes les krijgen, vliegt Dries "naar de zieken en de dokters vliegen mee."
Dit boek draagt de onmiskenbare stempel van het duo Donaldson/Scheffler. Het blijft grappig, al komt het besluit van Annelies om mensen beter te gaan maken nogal plots. De lange zinnen vallen op en ik kan mij voorstellen dat het een heksentoer was om rijm en ritme in de vertaling te doen kloppen. Maar het is Bette Westera eens te meer gelukt.