Luuk en Kaat wonen aan zee. Hun vader is mosselvisser en is vaak met z'n boot op zee. Zelf eet het gezin nooit mosselen. De mosselen die vader vangt gaan immers rechtsreeks naar Parijs. Maar wanneer, na een storm, z'n schip te laat in de haven arriveert, nemen de dames van het havenhotel in de buurt, de mosselen graag over. Luuk en Kaat helpen de dames en het wordt een waar succes. Van hun moeder krijgen Kaat en Luuk veel vrijheid. Elke dag, in weer en wind spelen ze in de haven. Over naar school gaan, wordt niet gesproken. Op een dag hangt Luuk een fles warme thee aan een touw in het koude zeewater om af te koelen. Luuk en Kaat vergeten hun fles. Als ze maanden later hun fles weer bovenhalen, ontdekken ze iets heel bijzonders.

In dit boekje moet je geen grootse avonturen verwachten. Het is eerder een ode aan de zee en aan mosselen. Het korte, eenvoudige verhaal over de twee kinderen kabbelt rustig doorheen het boek. Je hebt onmiddellijk veel sympathie voor Luuk en Kaat. Ze kunnen goed opschieten met elkaar. Luuk is de jongste en stelt veel vragen aan z'n zus. Die conversaties zijn echt grappig. (‘Wat wil jij later worden, Luuk?’ – ‘Mosselvisser.’ – ‘Ik ook,’ zegt Kaat. – ‘Goed, dan ga ik met je trouwen en jij met mij,’ zegt Luuk. – ‘Dat kan niet, je mag niet met je broer trouwen en met je zus.’ – ‘Waarom niet?’ – ‘Dat weet ik niet.’ – ‘Maar als we niet trouwen.’ – ‘Kan ook’, zegt Kaat – ‘Dan doen we dat’, zegt Luuk – ‘Wat doen we?’ – ‘Mosselvissers worden we. Samen.’). Ik hield van de droge humor, zoals wanneer een voorbijganger aan de kinderen vraagt of ze bekend zijn in het dorp. Waarop Kaat antwoordt: Neen, ik denk het niet.

De hoofdstukjes zijn kort, evenals de zinnen. De gebruikte taal is eenvoudig om te lezen.  Ze vertellen de dagelijkse gebeurtenissen van Luuk en Kaat (kijken naar vrachtwagens die naar de frietfabriek rijden, schelpen zoeken op het strand, touwtjes zoeken om te vlechten… ). Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de kinderen, die altijd samen zijn. De personages komen levensecht en geloofwaardig over. Als lezer kan je je makkelijk inleven in de situaties waarin Luuk en Kaat verzeilen. In het boek zelf vind je een aantal kleine maar ook paginagrote illustraties in blauw-roze tinten. Ze passen perfect bij het verhaal. De lay-out is heel verzorgd. De prachtige voorflap is heel aantrekkelijk. Het was de reden dat ik voor dit boekje koos en het heeft me niet ontgoocheld.