Twee winkelkarretjes botsen tegen elkaar. Zo ontmoet de oude man Alfred het meisje Lisa en haar mama Viola. Zij zijn pas verhuisd van de zee naar de stad. Alfred heeft veel meegemaakt tijdens zijn leven. Zijn dochter Anna is op tienjarige leeftijd overleden en dat heeft diepe sporen nagelaten. Alfred heeft iedereen die hij lief had overleefd en is alleen achtergebleven. Alfred en Lisa trekken vaak samen op. Alfred vertelt haar over de oorlog, over de knobbelzwanen, de zee, over zijn ouders, vrouw en dochtertje. Lisa geniet van de verhalen die Alfred haar vertelt. En Alfred geniet van de aandacht en het luisterend oor dat Lisa wil bieden.
Doorheen het verhaal groeit de vriendschap en Alfred vindt een nieuwe thuis. Bij Lisa, haar mama en papa. Het verhaal is een verhaal over vriendschap, gevoelens, en het belang van een thuis. Dit zijn geen gemakkelijke thema’s om aan te brengen, maar ze typeren de auteur Jaak Dreesen. Hij schrijft vaak over de nood aan warmte en geborgenheid, over pijn en verdriet … Het verhaal is heel eenvoudig geschreven. Heel oprecht en sober.
De prenten bij het boek sluiten heel goed aan bij de soberheid, het integere. Ik ben er zelf niet uit of ik deze illustraties nu mooi vind of niet. Wel vind ik dat ze de positieve aspecten uit het verhaal wat onderbelicht laten: de vriendschap die opbloeit tussen de twee hoofdpersonages, Alfred die een tweede thuis vindt. Voor mij zijn de illustraties daarvoor iets te beladen. Niettegenstaande deze persoonlijke opmerking is Elsje Dezwarte een opkomende illustratrice die terecht al heel wat lovende recensies heeft gekregen.