Het sprookje van de zeven geitjes is genoegzaam bekend, alleen wordt de buik van de wolf hier niet volgepropt met stenen maar met een dekbed. Leuk gevonden is dat je de wolf ziet oefenen om de stem van moeder Geit te kunnen nadoen. Het taalgebruik is een eenvoudig. De felgekleurde illustraties beslaan meestal twee pagina’s. De tekst is gedrukt in de illustraties. Dit boek, dat deel uitmaakt van een toendelige ‘sprookjesreis’ heeft verder niet veel om het lijf. En dat geldt ook voor de illustraties die vrij teleurstellend zijn. De Zwijsenwebsite vermeldt dat deze bewerkingen ‘net even anders’ zijn, maar daar heb ik niet veel van gemerkt. Jammer.