'De wereld' zou je als een vervolg op 'De bank' kunnen zien. Toch is het niet noodzakelijk om 'De bank' gelezen te hebben. Ook in het boek zelf wordt pas achteraan naar het eventuele eerste deel verwezen. De lezer nestelt zich in het hoofd van de ik-figuur. Deze ik-persoon is een eenzaam type, die beslist om van zijn bank recht te staan en de trein naar een willekeurige bestemming te nemen. Omgevingen, bedenkingen, gevoelens, gedachten ... ze worden allemaal op een poëtische manier beschreven. Alles wat de ik-persoon denkt en ziet, wordt be- en geschreven. Naast een zekere vorm van medelijden wordt ook mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Om een onduidelijke reden komt de trein een hele tijd tot stilstand. De man maakt kennis met andere treinreizigers. Iedereen draagt zijn eigen rugzakje mee. Vooral het verhaal van Haja zet je aan het denken. Het medelijden dat ik tijdens het lezen had, wordt wel opgevangen door een toch wel happy end.

De illustraties passen perfect bij het wazige geheel. De stijl van Ingrid Godon herken je met je ogen dicht. Het geheel voelt dromerig aan. Het fijne van de inhoud kom je niet te weten. Dat kan de lezer er zelf bij fantaseren. Om boeken als deze te begrijpen is het wel nodig om tussen de lijntjes te kunnen lezen. Er is dus zeker leeservaring nodig.