“Oma is oud, maar de vuurtoren is ouder, veel ouder.” Zo begint dit gevoelvolle verhaal over generaties bewoners van de vuurtoren. Als jong meisje droomde oma ervan hoog in de vuurtoren te wonen. Haar droom komt uit wanneer ze trouwt met Jonas, zoon van de vuurtorenwachter. Kleine Jonas wordt geboren en als hij ouder wordt ontmoet hij een meisje. De vuurtoren is hem te klein en hij neemt zijn bruid mee naar zee, de wijde wereld in. Hij vertrouwt aan oma haar kleinkind Jonas toe. Jonas groeit op in de vuurtoren en oma leert hem liedjes en alle andere dingen die ze weet en vertelt hem verhalen over het verleden. Oma wordt oud en kan steeds minder, maar Jonas neemt het werk van haar over. Op een ochtend verdwijnt oma met een bootje de zee op. Jonas zal zorgen voor een nieuwe generatie bewoners. 'De vuurtoren' is een ontroerend prentenboek over generaties die komen en gaan. De tekst beschrijft opmerkelijk eenvoudig de levenscyclus van de mens. Leven en dood komen op een natuurlijke manier aan bod; ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor een prentenboek is er heel wat tekst met veel herhaling, wat het verhaal aantrekkelijk maakt voor jonge kinderen, eerder dan dat het gaat vervelen of langdradig wordt. De schrijfstijl is fijngevoelig met de juiste nuances, een tikje melancholisch, maar niet dramatisch, wel berustend en aanvaardend. Het zorgzame en liefdevolle karakter van oma en Jonas die er voor elkaar zijn als het nodig is, resulteert in een verhaal vol hoop en tederheid. De ingetogen illustraties in zachte, warme tinten sluiten nauw aan bij de tekst. Ze ogen een beetje klassiek, maar passen uitstekend bij het tijdloze karakter van het boek.