Wanneer Fleur naar een nieuwe buurt verhuist, doet ze er alles aan om nieuwe vrienden te maken. Ze laat zien waar ze goed in is, ze is vrolijk en ze is helemaal zichzelf: een erg vlotte, spontane meid. Toch lijken de kinderen in haar buurt al snel niet meer met haar te willen spelen. Fleur durft dit niet tegen haar ouders te zeggen en wanneer deze een feestje willen geven voor de buurtkinderen breekt het angstzweet haar dan ook uit. Onverwacht biedt dit feestje (of het mislukken ervan) Fleur toch een nieuwe kans. Uiteindelijk slaagt ze erin om wel vrienden te worden met de buurtkinderen, gewoon door zich zo gewoon mogelijk te gedragen. En dan volgt er natuurlijk nog een feest, een echt feest deze keer … De schrijfstijl en het taalgebruik van dit boekje zijn vrij Nederlands en daardoor soms vreemd voor Vlaamse lezertjes. ‘De Verlegenstraat’ leest vlot weg, maar blijft ook erg oppervlakkig en voorspelbaar. Het verhaal biedt weinig verrassing en de prenten laten na daar iets beters aan toe te voegen.