Oma slaapt. Ze slaapt de hele dag en ze slaapt een hele maand lang elke dag. Voor ze niet sliep deed ze vreemde dingen zoals soep maken van bloemen, maar daarvoor was het de liefste en leukste oma die er bestond en nu mis ik haar heel erg.

Een mooi intimistisch verhaaltje over een oma bij wie veel zaken in haar hoofd een beetje doorelkaar lopen en in een soort mist terecht komt. Ze wordt bedlegerig en sterft. Haar kleinkind fluistert allerlei lieve woordjes in haar oor opdat ze op haar laatste reis niet zou vergeten hoe fijn het was samen de plezierigste dingen te beleven.

Op een sprookjesachtige manier en met illustraties in grijze en bruine kleuren kan je de warme en hechte band tussen oma en kleinzoon volgen. De tekeningen zijn heel expressief en vooral duidelijk. Ze tonen alleen waarover het gaat en dat maakt verhaal het ingrijpend – en toch niet triestig. Je leert hen kennen via de dingen die ze met hun tweetjes deden. Zittend op een bank in het park met een boek en wat duiven op de voorgrond. Oma dansend in de keuken terwijl ze het pizzadeeg rondzwiert. Oma die op het einde van haar leven met haar gigantische grijze kapsel en een glimlach op haar mond kon doorgaan als de schone slaapster. De manier waarop dementie in een verhaal voor zeer jonge kinderen in beeld gebracht wordt is van een grote gevoeligheid en inlevingsvermogen. 

Een vertederend, ontroerend en fantastisch mooi  prentenboek.