"Ik voel me zo'n piepklein druppeltje op deze gigantische wereld." Met die zin begint het boek en zo ben je meteen mee voor de rest van het verhaal. Een parabel over liefde, mededogen en gemeenschap die je meeneemt op de weg van een jonge kerel die vriendschap sluit met de os waarvoor hij verantwoordelijk is, en gaandeweg zijn leermeester en wegwijzer wordt in zijn wereld vol vragen en twijfels. De ossenhoeder wordt ook vriend met een konijn en zo filosoferen ze samen over het leven.

Elke illustratie is pure kunst; hoe fijn is de (Chinese gongbi-)schildertechniek die Regina Linke gebruikt? Zo minuscuul juist en zo sfeervol dat elke illustratie een feest is om te mogen bekijken. De tekeningen zijn van een bijzonder hoog niveau en de één volgt de ander perfect op. Je hebt de tekst niet nodig om het verhaal te begrijpen, maar toch geeft de tekst er een zinvolle betekenis aan waardoor je nog meer de illustratie gaat waarderen en je je vanzelf laat onderdompelen in een zachte betoverende wereld waar je automatisch zelf gaat filosoferen en het leven op een andere manier bekijken. Het nodigt je uit om rond je te kijken en de mensheid met openheid te benaderen, maar zeker ook om jezelf met zachtheid te beoordelen. Het is geen zwaar boek, integendeel: het heeft zowel voor jong als oud heel wat betekenis, ieder op zijn niveau en het moet heerlijk zijn om dit samen met je kind of kleinkind te lezen. Ook die relatie is zo intiem en gevoelig vastgelegd in woord en beeld dat je er spontaan warm van krijgt. 

Een boek dat je nooit uit hebt, je zal altijd het gevoel hebben dat je nog iets niet gezien hebt of iets vergeten te lezen, of nog eens wil herlezen omdat het zo mooi geformuleerd is. Ik zou willen afsluiten met deze zin: "Het maakt niet uit of ze halfleeg of halfvol zijn, kurkdroog of overvol: het gaat erom dat we er zijn om elkaars glazen bij te vullen."