De nalatenschap

Tim is de zoon van een topcrimineel. Ondanks het feit dat hij het materieel heel goed heeft, is hij hier toch niet gelukkig mee. Op school wordt hij door de meeste andere kinderen gemeden en vaak gepest. Gelukkig heeft hij één goede vriend: Sam. Bij Sam thuis ervaart hij wat het is om 'normale' ouders te hebben. Zijn angst voor wat er allemaal kan gebeuren wordt bewaarheid wanneer blijkt dat zijn vader vermoord is. Voor Tim een harde klap; zijn vader was een echte vaderfiguur voor hem, los van zijn criminele activiteiten. Al snel krijgt hij het gevoel dat hij overal buiten gehouden wordt en gaat hij zelf op zoek naar de mogelijke moordenaar. Op die manier komt hij steeds meer te weten over het wereldje van zijn vader en ontdekt hij ook zijn minder mooie kantjes. Aanvankelijk zou iedereen in zijn omgeving wel de moordenaar kunnen zijn, doch stap voor stap komt er meer duidelijkheid. Het verhaal is volledig geschreven vanuit het standpunt van de zoon van een crimineel. Op deze manier kom je heel wat te weten over de criminaliteit in Amsterdam en de corruptie bij de politie maar ook over hoe een jongere de confrontatie hiermee beleeft. Het wordt gepresenteerd als een realistisch verhaal maar het is geenszins geloofwaardig. Je kan je bijvoorbeeld moeilijk voorstellen dat een grote drugsbaron contact zoekt met de jonge zoon van zijn vermoorde concurrent. Alles wat met het criminele milieu te maken heeft, wordt veel te simplistisch voorgesteld. Mooi is wel de beschrijving van de onvoorwaardelijke aanvaarding en vriendschap van zijn vriend Sam en diens ouders. Het contrast tussen beide gezinnen wordt op een subtiele manier beschreven.